Skip to main content

Je pup is volop in ontwikkeling. Zowel lichamelijk als geestelijk. Een vrij levende hond zou nog geen vreemde honden hebben ontmoet op deze leeftijd. Toch willen we graag dat onze pup sociaal is en gewend is aan het ontmoeten van andere honden.

Ik zal jullie deels uit de droom helpen: het is niet echt natuurlijk voor honden om met álle honden vrienden te worden. Eigenlijk net als dat dat voor mensen niet zo werkt. Meestal krijg je pas een goede verstandhouding met iemand als je die vaker ziet, spreekt, beleefdheden uitwisselt, etc. En dan nog zal niet elke persoon op den duur een vriend worden.
Natuurlijk zijn er ook spontane vriendschappen, ook bij honden. Maar die zijn echt schaars.

Het is voor het welzijn van honden van belang dat ze een paar goede vrienden hebben. Honden zijn sociale dieren, ook al houden we ze vaak als enige hond. Dat wil niet zeggen dat het samenleven met een andere hond je hond gelukkiger gaat maken, vaak juist niet: immers, de honden hebben zelf geen keuze met welke andere hond ze samenleven. Maar om af en toe met vaste vrienden wat de doen, dat is heel prettig. Wederom zijn het nét mensen!

Hoe weet je dan of je hond vrienden wil worden met een andere hond?

Allereerst zorgen we ervoor dat honden elkaar op een nette manier treffen, beleefd zijn naar elkaar. Kunnen ze dat niet goed zelf (een pup of een hond met een gedragsprobleem), dan helpen we ze daarbij met de lijn.

Samen parallel lopen is een goede manier om honden aan elkaar te laten wennen. Door in beweging te blijven, haal je wat spanning van de situatie. Door ook nog in dezelfde richting te lopen, hoeven honden ook niet alert te zijn waar de andere hond is gebleven.
Als er meerdere mensen zijn, kunnen deze zich tussen de twee honden plaatsen. Iedereen loopt in hetzelfde tempo: langzaam! We geven geen commando’s en bemoeien ons ook niet met de honden. Blijven de honden rustig, dan kan steeds wat dichter bij elkaar gelopen worden. Let op dat je de stappen niet te groot maakt in één keer!

Een andere manier is het ‘boogje lopen‘. Begin op ruime afstand (meestal zo’n 20 meter) en wanneer we zien dat de honden elkaar zien begin je af te buigen om de bocht om elkaar heen te maken. Staan we vervolgens aan de andere kant van waar we begonnen, dan doe je het zelfde, maar dan steeds kleiner. Je merkt aan de honden wanneer het goed is.
Belangrijk! Je laat de hond niet ‘volgen’ op commando of iets dergelijks. Je geeft geen commando. Je hond loopt aan de binnenkant van de boog die je maakt. Hou de lijn op een lengte waarop je hond goed mee kan lopen met de boog.

Dit boogje lopen breken we metéén af als jouw of de andere hond begint te blaffen, hard trekken aan de lijn, grommen, piepen, etc. Je afstand was dan te klein. Grote kans dat het op dit moment ook niet de juiste ontmoeting is voor je pup.

Spelen

Honden, en vooral pups, lijken onvermoeibaar te kunnen spelen. Wij mensen vinden dit vaak heel leuk. Hoe dit is gekomen, weet ik niet precies. Maar voor honden is met elke andere hond spelen weer niet heel natuurlijk. Vaak zien we met een geoefend oog dan ook heel andere dingen dan ‘leuk spel’. Ook daarom is het fijn om te weten of spel leuk is tussen twee honden.

Het engelse ‘Dog Knowledge’ maakte er een goed filmpje van. Er zijn wat voorwaarden waaraan spel moet voldoen om leuk te zijn voor beide partijen. Eigenlijk om echt spel genoemd te kunnen worden.
Omdat het in het engels is, zal ik nog wat uitleg bij geven:

  1. Je moet signalen van beide honden zien dat het spel is en niet serieus is. Dat is bijvoorbeeld de spelboog (door de voorpoten heen buigen), wat lompe bewegingen, bewegingen die eigenlijk geen doel hebben, guitige gezichten.
  2. Afwisseling in activiteit. We zien vaak dat één hond steeds achterna wordt gezeten. Dat is geen spel! Bij spel worden activiteiten regelmatig afgewisseld, alsof de honden daarmee willen aangeven dat het nooit écht menens wordt.
  3. Rol wisselen. Dit is niet altijd 50/50 verdeeld, want honden zijn verschillend in karakter en uitingen. Dus het zal niet de helft van de tijd opjagen van de ene hond en dan weer de andere zijn. Maar er is zeker afwisseling in wie we het voortouw neemt bij het spelen.
  4. Zelfhandicappen. Dit betekent dat bijvoorbeeld de grotere hond vaker gaat liggen zodat het spel eerlijker is en leuk blijft voor beide honden. Ook bij jonge of juist oude honden zouden we een aanpassing moeten zien van de andere hond. Helaas is dit niet altijd (heel vaak zelfs) niet het geval.

Bekijk dit nuttige filmpje hieronder, en maximaliseer je beeld zodat je goed alles kunt zien.

Regelmatig zien we ook dat spel leuk begint, en na zo’n 5-10 minuten vallen al deze voorwaarden weg. Het is dus ook aan ons om op tijd het minder leuk wordende spel af te breken en weer huiswaarts te gaan om uit te rusten. Zeker bij pups is dat van belang, omdat niet alleen de ervaring positief moet zijn, maar ook de lichamelijke inspanning niet overdreven moet worden. Let hierbij ook op de kalmerende signalen, maar zie je een aantal op elkaar volgende stresssignalen, dan breek je het zeker meteen af!

Het is aan te raden om met bijvoorbeeld sociale wandelingen mee te doen, zodat je hond in een veilige setting met andere honden kan lopen. Bij B-Dog bieden we dit uiteraard aan, voor allerlei soorten honden. Bovendien krijg je daarbij ook nog begeleiding van instructeurs, zodat je zeker weet dat het leuk is voor je hond. Er kunnen jarenlange vriendschappen ontstaan!

Naast de sociale wandelingen kan de jonge honden-cursus ook leuk zijn. Ook hierin besteden we aandacht aan het vrienden maken, eventueel ook los van de lijn.

Als laatste, maar niet het minst belangrijke: speuren! Leuk voor de mens, maar nog leuker voor de hond. Het is bijna een essentiële bezigheid voor honden, en dan maakt het niet uit hoe groot, klein, oud, jong je hond is. Ook alle rassen kunnen en willen het graag. Alles wordt afgestemd op jouw hond.